گشایش خانه هنرمندان/یادی از پدر شهرسازی نوین ایران

به گزارش خبرنگار پایگاه اخبار ساخته‌ها؛ امروز سه‌شنبه هجدهم بهمن‌ماه 1401 خورشیدی، 324اُمین روز سال جاری، برابر است با شانزدهم رجب 1444 هجری قمری و هفتم فوریه 2023 میلادی.

23 سال پیش در چنین روزی در سال 1378، «خانه‌ هنرمندان ایران» در تهران گشایش یافت.

«خانه‌ هنرمندان ایران»، مجموعه‌ای فرهنگی و هنری ا‌ست که در «پارک هنرمندان» تهران در خیابان ایرانشهر قرار دارد. بنای «خانه‌ هنرمندان» در سال 1377 با بازسازی بنایی از دوره‌ قاجار که مدتی نیز پادگان بود، با حمایت شهرداری تهران و وزارت ارشاد و رئیس جمهور وقت ساخته شده است.

وجه تسمیه فیشرآباد

بخش اعظم باغ‌های عصر قاجار در دوران پادشاهی ناصرالدین شاه ساخته شده‌اند. یکی از این باغ‌ها که متعلق به کامران میرزا پسر ناصرالدین شاه، بود، به نام باغبان اتریشی‌اش ـ فیشر ـ به «فیشرآباد» شهرت یافت. با شروع جنگ جهانی دوم، متفقین از این باغ به‌عنوان مهمات‌خانه استفاده کردند و به این منظور تعدادی ساختمان نظامی در آن ساخته شد. بعد از خروج متفقین، این محوطه در اختیار نیروهای نظامی کشور قرار گرفت. پس از انقلاب و تا سال ۱۳۷۷ نیز این باغ به‌صورت نیمه‌متروک در اختیار نیروهای نظامی بود.

تصمیم برای راه‌اندازی خانه هنرمندان

در سال ۱۳۷۷ شهردار وقت تهران به همت برخی از بزرگان حوزه فرهنگ و هنر، تصمیم به بازسازی بنا و تبدیل آن به یک مرکز فرهنگی هنری گرفتند. این مکان با نام «خانه هنرمندان ایران»، در 18 بهمن 1378 گشایش یافت. فعالیت‌های «خانه‌ هنرمندان» ایران، شامل: نمایش فیلم، تئاتر، تله تئاتر، برگزاری نمایشگاه‌های هنرهای تجسمی مانند: نقاشی، گرافیک، عکس و مجسمه، اجرای کنسرت‌های موسیقی و سخنرانی است.

بخش‌های مختلف خانه هنرمندان

«خانه‌ هنرمندان» ایران، همچنین دارای تالارهای «جلیل شهناز»، «فریدون ناصری» و «غلامحسین امیرخانی» است. همچنین نگارخانه‌های «مرتضی ممیز»، «میرمیران»، «غلامحسین نامی»، «بهار»، «تابستان»، «پاییز» و «زمستان»، در خانه‌‌ هنرمندان ایران وجود دارد. «کارگاه عزت‌الله انتظامی» هم، اختصاص به کارگاه تئاتر و نمایش‌های عروسکی دارد.

برخی از اهداف خانه هنرمندان

با توجه به آنکه خانه هنرمندان ایران یک تشکیلات فرهنگی و هنری غیردولتی، غیرسیاسی و غیرانتفاعی و با شخصیت حقوقی و مالی مستقل است، برخی از اهداف خانه هنرمندان ایران به این شرح است: «تلاش در جهت ارتقای کمی و کیفی در خلق آثار هنری در عرصه‌های مختلف فرهنگی و هنری». «ایجاد تعامل، تفاهم و همبستگی میان موسسه‌ها، نهادها و سازمان‌های فرهنگی و هنری در سطح ملی در جهت رشد، اعتلا، نوآوری و افزایش غنای فرهنگی و هنری کشور»، و «حمایت مادی و معنوی از موسسه‌های فرهنگی و هنری در داخل کشور».

20 سال پیش در چنین روزی در سال 1381، دکتر منوچهر مزینی ـ استاد معماری در دانشگاه و صاحب‌نظر در زمینه‌ مباحث شهرسازی ـ بدرود زندگی گفت. دکتر منوچهر مزینی را پدر شهرسازی نوین ایران دانسته‌اند.

منوچهر مزینی متولد سال 1313 در شهر ساری است. او دانش‌آموخته‌ کارشناسی ارشد معماری از دانشگاه تهران، دارنده‌ مدرک عالی درجه‌ مهندسی در معماری از شیکاگو و دکتری شهرسازی از دانشگاه فنی مونیخ بوده است. دکتر مزینی از صاحب‌نظران بنام در زمینه‌ مباحث شهرسازی و معماری به ویژه با نگاه برنامه‌ریزی شهری بود و مطالعات بسیاری را درباره‌ این مفاهیم به انجام رساند.

دکتر مزینی، تلاش بسیاری نمود تا اندیشه علمی را به ایران و ایرانیان منتقل کند و با درک هدف خود در رشد و آگاهی‌های علمی معماری و شهرسازی در ایران، به شیوه‌های مختلف کوشید تا این هدف را محقق نماید. حضور در مراکز آموزشی، تربیت و آموزش دانشجویان و انتقال آموخته‌هایش در حوزه‌های تئوری و طراحی، تربیت پژوهشگران شهرساز و معمار در سطح دکتری، تألیف و ترجمه متون علمی باارزش و نیز حضور در مجامع حرفه‌ای و اجرایی از جمله اقدامات دکتر مزینی بود.

تألیفات دکتر مزینی

دکتر مزینی به سبب تسلط بر زبان‌های انگلیسی، آلمانی، فرانسه و عربی، کتاب‌های ارزشمندی را با موضوع شهرسازی و معماری ترجمه کرد. «فضا، زمان و معماری» (مرکز مطالعات و تحقیقات شهرسازی و معماری ایران)، «مدیریت شهری و روستایی در ایران» (سازمان زمین و مسکن) و «ساختار مدیریت شهری در ایران» (مرکز مطالعات برنامه‌ریزی شهری وزارت کشور)، از آثار وی است.

جایزه کتاب دکتر منوچهر مزینی

مراسم اهدای جایزه‌ای نیز به نام جایزه دکتر مزینی، هر دو سال یک بار و با حمایت چند بنیاد خصوصی، به معرفی اثرگذارترین کتب تألیف و ترجمه در حوزه معماری و شهرسازی طی دو سال پیش از آن، می‌پردازد. این جایزه به «دو سالانه کتاب معماری و شهرسازی» هم شهرت دارد.

دکتر منوچهر مزینی ـ استاد معماری در دانشگاه و صاحب‌نظر در زمینه‌ مباحث شهرسازی، پدر شهرسازی نوین ایران ـ در 18 بهمن 1381 در 68سالگی شمع وجودش خاموش گشت.

بازنویسی، تنظیم و اجرا: آرش امجدی

تهیه‌کننده: انسیه سمیع‌پور

انتهای پیام/