۱۴۰۳/۰۹/۰۱
دیروز همین‌جا، 3 اُردی‌بهشت

روز بزرگداشت شیخ بهایی؛ روز معماری در ایران

امروز در ایران، «روز بزرگداشت شیخ بهایی»‌ و روز معماری» است. این روز جدای از «روز جهانی معماری» ـ نخستین دوشنبه ماه اکتبر هر سال میلادی ـ است.
روز بزرگداشت شیخ بهایی؛ روز معماری در ایران
لیست صوت ها
1 -دیروز همین‌جا، 3 اردی‌بهشت_59726418

به گزارش خبرنگار پایگاه اخبار ساخته‌ها؛ امروز یک‌شنبه سوم اُردی‌بهشت ماه 1402 خورشیدی، سی‌ و چهارمین روز سال جاری، برابر است با بیست و سوم آوریل 2023 میلادی و دوم شوال 1444 هجری قمری.

امروز در ایران، «روز بزرگداشت شیخ بهایی»‌ و روز معماری» است.

تولد، سکونت در ایران و تحصیل علم

بهاءالدین محمد بن حسین عاملی، در ۱۷ ذی‌الحجه‌ ۹۵۳ هجری (۲۹ بهمن ۹۲۵ خورشیدی) در بعلبک لبنان متولد شد. خاندان شیخ بهایی از خانواده‌های معروف جبل عامل از نواحی شام در سده‌های دهم و یازدهم هجری بودند. پدر شیخ بهایی نیز از شاگردان برجسته‌ شهید ثانی بود. بهاءالدین محمد دوران کودکی خود را در جبل عامل گذراند. سیزده ساله بود که همراه پدر به دعوت شاه تهماسب اول صفوی به ایران آمد و در قزوین ساکن شد. بهاءالدین محمد نزد پدر، منطق، کلام، معانی، بیان و ادبیات عرب، نزد ملا عبدالله بهابادی، ریاضی، نزد مولانا افضل قائنی، فلسفه و کلام، نزد حکیم عمادالدین محمود ـ طبیب ویژه‌ شاه تهماسب ـ طب، و نزد ابی لطیف مَقدِسی، صحیح بخاری را آموخت. شیخ بهایی محضر استادان و دانشمندان دیگر را نیز درک کرد و در تفسیر، فقه، اصول، ادبیات، رجال، تاریخ، حکمت، کلام، پزشکی، ریاضیات و دیگر دانش‌ها از سرآمدان عصر خود شد. وی با مرگ پدر در ۹۸۴ هجری، عهده‌دار منصب شیخ‌الاسلامی اصفهان شد و امور شرعی به او محول گردید.

                                                                                                               

شاگردان، درگذشت و آرامگاه شیخ بهایی

شیخ بهایی در سراسر زندگی خود از تعلیم و تربیت فروگذار نبود و شاگردان متعددی را تربیت کرد که از میان آنان ملا محسن فیض کاشانی، ملا محمدتقی مجلسی معروف به مجلسی اول، و ملاصدرا، بعدها از دانشمندان یگانه‌ عصر خود شدند. شیخ بهایی در تابستان ۱۰۰۰ خورشیدی در اصفهان درگذشت و بنا بر وصیتش در مشهد مقدس در جوار آرامگاه علی بن موسی‌الرضا علیه‌السلام به خاک سپرده شد. اکنون آرامگاه شیخ بهایی، بین مسجد گوهرشاد و صحن آزادی در یکی از رواق‌ها که به نام خود او معروف است قرار دارد.

                                                                                              

آثار مکتوب

آثار مکتوب متعددی از این دانشمند باقی مانده است. در کتاب ریحانه‌الادب ۹۳ اثر وی با شرح مختصر هر کدام آمده است. «جامع عباسی»، «کشکول شیخ بهایی»، مثنوی‌های «نان و حلوا»، «نان و پنیر»، «شیر و شکر» و «طوطی‌نامه»، در شمار این تألیفات قرار دارند. شیخ بهایی شاعر نیز بود و یکی از اشعار معروف او تضمینی است که از غزل خیالی بخارایی کرده، با این مطلع: تا کی به تمنای وصال تو یگانه، اشکم شود از هر مژه چون سیل روانه.

 آثار معماری

ساخت مسجد چهارباغ و گویا گرمابه‌ای در اصفهان، از یادگارهای شیخ بهایی هستند. گرمابه‌ی که سال‌ها با یک یا دو شمع کار می‌کرده و نیاز به سوخت دیگری نداشته است. یونسکو ـ سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی سازمان ملل متحد ـ سال ۲۰۰۹ میلادی را به پاس خدمات شیخ بهایی به علم ستاره‌شناسی، به نام او، «سال نجوم و شیخ بهایی» نام‌گذاری کرد. در ایران نیز به مناسبت بزرگداشت شیخ بهایی، سوم اردی‌بهشت هر سال «روز معماری» نامگذاری شده است. این روز جدای از «روز جهانی معماری» ـ نخستین دوشنبه ماه اکتبر هر سال میلادی ـ است.

موزیک استفاده‌شده در این پادکست:

آلبوم: سبکبال

قطعه: شوشتری

آهنگساز: حسین دهلوی

بازنویسی، تنظیم و اجرا: آرش امجدی

تهیه‌کننده رادیویی: انسیه سمیع‌ پور

کانال تلگرام «دیروز همین‌جا»:

https://t.me/diroozhaminja

انتهای پیام/

نظر خود را درباره این خبر ثبت نمائید