درگذشت نامدارترین بانوی نوپرداز پارسی‌گوی

به گزارش خبرنگار پایگاه اخبار ساخته‌ها؛ امروز دوشنبه بیست و چهارم بهمن‌ماه 1401 خورشیدی، 330اُمین روز سال جاری، برابر است با بیست و دوم رجب 1444 هجری قمری و سیزدهم فوریه 2023 میلادی.

56 سال پیش در چنین روزی در سال 1345، فروغ فرخزاد ـ شاعر نوپرداز معاصر ـ درگذشت.

فروغ‌الزمان فرخزاد که عموماً با نام «فروغ فرخزاد» و «فروغ» شناخته می‌شود، در دی ماه 1313 در تهران به دنیا آمد. او فرزند چهارم توران وزیری‌تبار و سرهنگ محمد فرخ‌زاد بود. فروغ در حدود ۱۶سالگی با پرویز شاپور، طنزپرداز ایرانی که نوه پسرخاله مادرش بود، ازدواج کرد. این ازدواج در سال ۱۳۳۴ به جدایی انجامید. حاصل آن یک پسر بود. فروغ پس از جدایی از شاپور، برای گریز از هیاهوی روزمرگی، زندگی بسته و یکنواخت روابط شخصی و محفلی، به سفر رفت. در این سیر و سفر کوشید تا با فرهنگ اروپا آشنا شود. باآنکه زندگی روزانه‌اش به سختی می‌گذشت، به تئاتر و اپرا و موزه می‌رفت. در این دوره زبان‌های ایتالیایی، فرانسه و آلمانی را یاد گرفت. سفرهای فروغ به اروپا و آشنایی‌اش با فرهنگ هنری و ادبی اروپایی، ذهن او را باز کرد و زمینه‌ای برای دگرگونی فکری در او فراهم نمود.

ورود فروغ به عالم سینما

در سال ۱۳۳۷ سینما توجه فروغ را جلب می‌کند و در این مسیر با ابراهیم گلستان آشنا می‌شود و این آشنایی مسیر زندگی او را تغییر می‌دهد. این دو ـ فروغ و ابراهیم گلستان ـ چهار سال بعد در سال ۱۳۴۱، فیلم «خانه سیاه است» را در «آسایشگاه جذامیان بابا باغی تبریز» می‌سازند. فروغ در سال ۱۳۴۲ در نمایشنامه «شش شخصیت در جستجوی نویسنده» اثر «لوئیجی پیراندلو» به کارگردانی «پری صابری» بازی چشمگیری از خود نشان می‌دهد. در زمستان همان سال خبر می‌رسد که فیلم «خانه سیاه است» برنده جایزه نخست «جشنواره اوبر هاوزن» شده است.

سروده‌های فروغ

فروغ در دنیای شعر و شاعری، کار خود را با مجموعه‌های «اسیر»، «دیوار» و «عصیان» در قالب شعر نیمایی آغاز کرد. پس از مدتی، به دنبال نگرشی تازه در فضای شعری و نیز در اثر آشنایی که با ابراهیم گلستان نویسنده و فیلمساز سرشناس ایرانی، یافت، و همکاری با او، تحول فکری و ادبی در فروغ آغاز می‌شود. او با انتشار مجموعه‌ «تولدی دیگر»، تحسین گسترده‌ صاحبنظران را برمی‌انگیزد. سپس مجموعه‌ «ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد» را منتشر می‌کند، تا جایگاه خود را در شعر نو معاصر ایران به عنوان شاعری صاحب‌سبک، تثبیت کند. پس از نیما یوشیج، فروغ فرخزاد، در کنار احمد شاملو، مهدی اخوان ثالث و سهراب سپهری، از پیشگامان شعر نو معاصر فارسی است.

مرگ فروغ

فروغ فرخزاد ـ شاعر نوپرداز معاصر ـ در ساعت 16 و 30 دقیقه 24 بهمن 1345، در 32سالگی، هنگام رانندگی با خودرو جیپ، در جاده‌ درّوس ـ قلهک چپ می‌کند. به گفته ابراهیم گلستان، فروغ قرار بود برای امور فنی فیلمی را به استودیوی او ببرد. تصادف در مسیر برگشت و در صدمتری استودیو روی می‌دهد. فروغ به علت این‌که با چند بچه که با بی‌احتیاطی به خیابان دویده‌اند برخورد نکند، چپ می‌کند و ماشین جیپ او در جوی بزرگ کنار خیابان می‌افتد. مستخدمی که همراه فروغ بوده، ابراهیم گلستان را خبر می‌کند و او را به بیمارستان هدایت که در بیست‌متری «استودیو گلستان» بود می‌برند، اما گویا به این علت که او بیمه کارگری ندارد، در آن بیمارستان پذیرفته نمی‌شود و در نهایت او را به بیمارستان شهدای تجریش فعلی می‌برند که همان روز در این بیمارستان شمع وجودش خاموش می‌شود و دو روز بعد، پس از شستشو در امامزاده اسماعیل زرگنده، با حضور نویسندگان، دوستان و دوستداران شعرش، در «آرامگاه ظهیرالدوله» در شمیران به خاک سپرده می‌شود.

فروغ از زبان دیگران

تقریباً همه نامداران و پیشگامان امروز شعر و ادب پارسی، درباره فروغ اظهار نظر کرده‌اند. از آن میان، محمدرضا شفیعی کدکنی گفته است: «می‌بینیم که فروغ با گسترشی که در کیفیت افاعیل قائل شده است، بیش‌تر از نیما که اغلب به توسعه کمّی افاعیل گراییده بود، وزن شعر را گسترش داده است و یکی از خصوصیات فراموش‌شده شعر قرن چهارم را که به علت کلیشه‌وار شدن زبان شعری در دوره‌های بعد فراموش‌شده بود، زنده کرد و از حد رایج و مشخص آن هم توسعه بیش‌تری بخشید». غادة السمّان، شاعر مشهور سوری نیز معتقد است: «از فروغ در اشعارش الهام گرفته است». در ادامه صدای فروغ را می‌شنوید که سروده خود ـ تولدی دیگر ـ را می‌خواند.

بازنویسی، تنظیم و اجرا: آرش امجدی

تهیه‌کننده: انسیه سمیع‌پور

موسیقی استفاده‌شده در این پادکست:

آلبوم: بودن و نبودن

قطعه: عشق در جان بیَفروز

آهنگساز: بردیا کیارس

انتهای پیام/