بنان؛ خواننده‌ای با زیر و بم‌ها و تحریرهای مخصوص به خود
آرش امجدی
به گزارش خبرنگار پایگاه اخبار ساخته‌ها؛ امروز دوشنبه هشتم اسفندماه 1401 خورشیدی، 344اُمین روز سال جاری، برابر است با ششم شعبان 1444 هجری قمری و بیست و هفتم فوریه 2023 میلادی.
37 سال پیش در چنین روزی در سال 1364، استاد غلامحسین بنان ـ خواننده موسیقی دستگاهی ایرانی ـ درگذشت.
تولد و استادن
غلامحسین بنان در سال 1290 در تهران زاده شد. از شش سالگی به خوانندگی و نوازندگی اُرگ و پیانو پرداخت. نخستین استاد او در موسیقی، پدرش ـ کریم بنان‌الدوله ـ بود. پس از آن، ضیاءُ‌الذاکرین رثایی آموزش او را به عهده گرفت. سومین استاد بنان، ناصر سیف بود. وی از سال 1321 از رادیو تهران صدای خود را به گوش مردم رسانید و چندی نگذشت که به نام «بنان» زبانزد همه شد.
فعالیتهای هنری
غلامحسین بنان در طول فعالیت هنری خود، حدود 350 آواز، ترانه و تصنیف خواند. آن‌چه شاخصه صدای او بود، زیر و بم‌ها و تحریرهای صدایش است که مخصوص به خود اوست. بنان در سال 1332، به پیشنهاد استاد روح‌الله خالقی، به اداره کل هنرهای زیبا رفت و به عنوان استاد آواز هنرستان موسیقی به کار پرداخت. او در 1334 رئیس شورای موسیقی رادیو شد.
استاد بنان از آغاز در برنامه‌های «گل‌های جاویدان»، «گل‌های رنگارنگ» و «برگ سبز» رادیو شرکت می‌کرد. در این برنامه‌ها، با استادان طراز اول موسیقی سنتی، چون؛ روح‌الله خالقی، مرتضی محجوبی، ابوالحسن صبا، احمد عبادی، حسین تهرانی و علی تجویدی همکاری داشت. این خواننده موسیقی دستگاهی ایرانی، در سال 1336 بر اثر حادثه رانندگی در جاده کرج یک چشم خود را از دست داد.
استاد غلامحسین بنان خواننده پرآوازه آواز ایرانی، در 8 اسفند 1364 در 74 سالگی بدرود زندگی گفت و در امامزاده طاهر کرج در خاک آرمید.
آثار شاخص و ماندگار
آواز ماهور بر روی غزلی از سعدی با مطلع «همه عمر بر ندارم سر از این خمار مستی» و آواز دیلمان با شعر سعدی به مطلع: «چنان در قید مهرت پای‌بندم»، نیز آواز اصفهان بر روی غزل «آمد اما در نگاهش آن نوازش‌ها نبود» از شهریار و ترانه «الهه ناز» با کلام کریم فکور و آهنگسازی اکبر محسنی در دشتی، از کارهای ماندگار و البته معروفتر استاد غلامحسین بنان هستند.
بازنویسی، تنظیم و اجرا: آرش امجدی
تهیه‌کننده: انسیه سمیع‌پور
کانال تلگرام «دیروز همین‌جا»: https://t.me/diroozhaminja
انتهای پیام/
برچسب ها
