پنجاه و یک سالگی استادیوم یکصدهزارنفری آزادی

به گزارش خبرنگار پایگاه خبری اخبار ساخته‌ها؛ 51 سال پیش در چنین روزی در سال 1350، ورزشگاه آزادی (استادیوم یکصدهزارنفری) گشایش یافت.

استادیوم یکصدهزارنفری بخشی از مجموعه ورزشی آزادی است. این مجموعه برای برگزاری بازی‌های آسیایی 1974 میلادی، 1353 خورشیدی ساخته شد. استادیوم آزادی با بالاترین معیارهای بین‌المللی دوران خود با مساحت ۱۴۱٬۰۰۰ متر مربع در مجموعه ورزشی آزادی ساخته شد. طراح و معمار این ورزشگاه عبدالعزیز فرمانفرماییان است. طرح ورزشگاه براساس دید کامل برای همه تماشاچیان در نظر گرفته شده‌؛ بطوریکه بیشترین دید تماشاچی از مرکز زمین در شمال و جنوب ۱۳۶ متر و در شرق و غرب ۱۲۶ متر است.

استادیوم یکصدهزارنفری در ۲۵ مهر ۱۳۵۰ و یک روز پس از افتتاح برج آزادی گشایش یافت. مراسم گشایش این استادیوم در واقع پایان رسمی جشن‌های 2500ساله بود که چند روز پیش از آن به مدت ۵ روز در ایران برگزار شده بود.

زمین بازی استادیوم یکصد هزارنفری از چمن طبیعی  بوده که در اطراف آن پیست دو و میدانی در هشت ردیف از جنس تارتان ساخته شده است. در قسمت غربی استادیوم و ضلع جنوب جایگاه ویژه، جایگاه گزارشگران رادیو و تلویزیون و در کنار راست این محل، جایگاه خبرنگاران با ظرفیت ۸۵ نفر ایجاد شده است.

زمان تخلیه برای استادیوم یکصدهزارنفری ۱۱ دقیقه محاسبه شده‌ است. تونل‌ها و راهروهای ورزشگاه به گونه‌ای پیش‌بینی شده‌اند که وسایل نقلیه مانند آتش‌نشانی، تمیزکاری و همچنین کانتینرهای مخصوص تلویزیون می‌توانند در هنگام لزوم تا نزدیک جایگاه بیایند.

تا پیش از نصب صندلی‌های جدید، گنجایش این ورزشگاه ۱۰۰ هزار نفر بود، اما پس از نصب صندلی در طبقه دوم در تیر ماه ۱۳۹۵، گنجایش آن به ۷۸٬۱۱۶ نفر کاهش یافت.

در کنار ورزشگاه آزادی دو زمین چمن فوتبال قرار دارند که با نام‌های زمین شماره ۲ و ۳ شناخته می‌شوند. این دو زمین چمن، به‌ویژه زمین شماره ۲ تا مدت‌ها محل تمرین تیم‌های ملی فوتبال ایران و تیم‌های باشگاهی از جمله استقلال و پرسپولیس بوده‌اند.

36 سال پیش در چنین روزی در سال 1365، حسین خدیو جم ـ ادیب، مترجم و محقق ـ درگذشت.

حسین خدیو جم در سال 1306 در مشهد زاده شد. تحصیلات ابتدایی را در زادگاهش گذراند. در دانشکده‌ی ادبیات دانشگاه مشهد دانشنامه‌ی لیسانس گرفت و در اوائل دهه‌ی چهل به تهران آمد و در کتابخانه‌ی ملی به کار مشغول شد.

خدیو جم در این زمان به کار ترجمه روی آورد و «عقاید فلسفی ابوالعلاء معرّی» را از عربی به فارسی برگرداند. سپس در وزارت فرهنگ و هنر استخدام شد و همزمان با آن، با «مؤسسه‌ی انتشارات بنیاد فرهنگ» به همکاری پرداخت. بعدها تحصیلات خود را نیز در مقطع دکتری در دانشگاه بیروت ادامه داد.

خدیو جم مدتی هم رایزن فرهنگی ایران در افغانستان بود. از این مترجم و محقق پرکار بیش از 30 جلد کتاب در زمینه‌های تصحیح متون کهن و ترجمه باقی مانده، از آن میان؛ ترجمه‌ی کتاب‌های «جبر و مقابله‌»ی خوارزمی، «احصاءالعلوم» فارابی و ویرایش «احیاء علوم‌الدین» و «کیمیای سعادت» غزالی. وی در حوزه‌ی حافظ‌پژوهی نیز فعال بود. در این زمینه، کتابی از او با نام «واژه‌نامه‌ی غزل‌های حافظ» در دست است.

دکتر حسین خدیو جم ـ ادیب، مترجم و محقق ـ در 25 مهر 1365 در 59سالگی در مشهد شمع وجودش خاموش گشت و در کنار بقعه‌ای که مشهور به «گور غزالی» ا‌ست، در خاک آرمید.

انتهای پیام/