تاثیرات سبک معماری آرت دکو بر روی ساختمان سازی

به گزارش پایگاه خبری اخبار ساخته ها؛ "آرت دکو" یا "آردکو"، سبکی که در دهه 1920 و 1930 رواج یافت، بیشتر در طراحی ساختمان ها، مبلمان، جواهرات و تزئینات داخلی به کار گرفته شد. فرم های ساده و جمع و جور الگوهای هندسی و استفاده از مواد و مصالح صنعتی همچون فلز و شیشه و پلاستیک از جمله ویژگی های عمومی آردکوست.

اصطلاح "آردکو" خلاصه شده عنوان نمایشگاهی است که در 1925 (با نام نمایشگاه بین المللی هنرهای مدرن صنعتی و تزئینی( برپا گردید و این سبک برای نخستین بار به طور مشخص به نمایش گذاشته شد. "آردکو" به سرعت در ایالات متحد گسترش یافت و به ویژه در معماری آسمان خراش های شهر نیویورک در اواخر دهه 1920 و اوایل 1930 (ساختمان هایی مانند کرایسلر، دیلی نیوز و امپایر استیت) به اوج خود رسید. "آردکو" حاصل تلاشی آگاهانه بود برای ساده کردن شکل های انحنادار و صور نباتی پرپیچ و تاب سبک "آرنوو" (هنر جدید) که در معماری و طراحی اوایل قرن بیستم رواج داشت.آرت دکو گرایش "آرنوو" را به انتزاع و تکرار فرم ها حفظ کرد، ولی از نقش مایه های قدیمی تری که در آن راه یافته بود، فاصله گرفت. "آردکو" همچین حاصل یک تعامل هنری زایا بود که بعد از جنگ جهانی اول بین پاریس و نیویورک صورت گرفت. شمار زیادی از هنرمندان، نویسندگان و موسیقی دانان آمریکایی بعد از جنگ به پاریس رفتند و رویکر نوینی را به خلاقیت هنری با خود به ارمغان بردند. هنرمندان فرانسوی هم که هنر خود را بر سنتی ریشه دار استوار کرده بودند تاثیراتی از روح بداهه آفرینی آمریکایی برگرفتند.

انتهای پیام/