اهمال کاری شغلی در محل کار
ماهنامه ویکی کلین
به گزارش اخبار ساخته ها؛ با سرعت وارد سال ۲۰۲۲ شدیم و به نظر می‌آید که «اهمالکاری» راهش را به اداره‌ها باز کرده و مثل یک آتش‌سوزی بزرگ در حال گسترش است. اگر به اطراف محل کارتان نگاه کنید، یک سری اهمال‌کاری‌های بدیهی را می‌بینید. چه کسی به سراغ برگه های درهم و برهم می‌آید یا اینکه فوراً به ایمیل‌ها پاسخ می‌دهد، وقتی که باید آخرین صفحه گزارش ماهیانه خود را تکمیل کند و تحویل دهد.
شاید هم این موارد چندان به چشم نمی‌آیند، چون آن‌ها با لحن متقاعدکننده‌ای اعلام می‌کنند که تحت فشار کاری بهترین عملکرد را دارند.
روانشناسان به این فرآیند فکری، انحراف شناختی می‌گویند، جایی که واقعیت به طرز اشتباهی تحریف می‌شود.
دو نوع اصلی «اهمالکاری شغلی»
«اهمال‌کاری‌های شغلی» برای بازدهی، تعامل، کار گروهی و دستیابی به اهداف اصلی زیان آور هستند. اگر کنترل نشوند، تبدیل به یک رفتار شغلیِ پرهزینه خواهد شد. باید به این موضوع توجه شود کارکنانی که اهمالکاری می‌کنند، به طور کلی سعی بر انجام کار اشتباه ندارند، بلکه این رفتارشان نشان‌دهندۀ اضطراب، ترس از شکست یا فقدان توانایی انجام آن کار است.
۱. «اهمالکاری شغلی» آنلاین
گاهی اوقات به این نوع اهمالکاری، «هرزکاری اینترنتی» گفته می‌شود. افرادی که در این دسته قرار می‌گیرند، احساس می‌کنند که در یک کار «گیر» افتاده‌اند و تلفن همراهشان را برمی‌دارند و شبکه‌های اجتماعی را بالا و پایین می‌کنند، اخبار می‌خوانند یا به دوستی پیام می‌دهند. آن‌ها از این فناوری استفاده می‌کنند تا حواسشان پرت شود و زمانشان را دور از فعالیت کاریِ دلهره‌آور سپری کنند.
«اهمالکاری شغلی» آفلاین
این اهمالکاری هم گاهی اوقات «از زیر کار در رفتن» نامیده می‌شود. کارکنانی که هنگام اهمالکاری بدون دسترسی به فناوری‌های آنلاین از کار طفره می‌روند. آن‌ها معمولاً یا در حال استراحت‌های طولانی یا اضافی، یا مشغول گفت‌وگو در اتاق کارکنان، یا درحالِ رؤیابافی، یا راه رفتن های بیهوده و یا در حال صحبت با همکارانشان دیده می شوند.
آیا «اهمالکاری شغلی» رایج است؟
«اهمالکاری شغلی» را نمی‌توان با نوع کار تشخیص داد، بلکه به نوع شخصیت فرد شاغل مربوط است. نکته قابل بحث این است که اهمالکاری از مدرسه شروع می‌شود؛ وقتی که تکالیف ریاضی، برای کار بر پروژه هنریِ گروهی کنار گذاشته می‌شود.
تحقیقات نشان می‌دهد که اهمالکاری از رده های سطح پایین تا مدیران ارشد وجود دارد، اما بیشتر در موقعیت‌های شغلی یقه‌سفیدها رایج است.
باید به این نکته توجه شود که دو کارمند با شغلی یکسان، لزوماً سطح یکسانی از اهمالکاری را نشان نمی‌دهند. این به خاطر عوامل درونی مانند توانایی فردی در چگونگی ارائه رفتار یا عوامل بیرونی مثل خوشحالی آن‌ها در خانه و یا راضی بودن از رابطه با مدیر است.
به علاوه، کارمندی که ممکن است اول صبح هیچ نوع اهمالکاری نداشته باشد، هنگام بعداز ظهر و با افت انرژی، ممکن است سهل‌انگاری‌های زیادی انجام دهد. برای مدیران، درک عوامل محرک کارمندان سودمند است تا بتوانند بازده کار را در طی روز به حداکثر برسانند.
آیا «اهمالکاری شغلی» واقعاً زیان‌آور است؟
اگر هر از گاهی اهمال‌کاری‌هایی داشته باشیم، آیا واقعاً ایراد دارد؟ پاسخ کوتاهِ این سؤال، بله است. اهمالکاری شغلی، طیف وسیعی از اثرات منفی را بر کارمند و سازمان دارد.
تأثیرات منفی برای کارمندان
«اهمالکاری شغلی» با تأثیرات منفی زیر بر کارمندان همراه است:
عملکرد شغلی پایین که بر حقوق و پاداش اثر می‌گذارد
اشتغال کوتاه مدت‌تر در هر موقعیت شغلی
کاهش فرصت‌های شغلی برای توسعه یا پیشرفت
افزایش مشکلات سلامت روان به دلیل استرس و خستگی عاطفی
دشواری در یافتن شغل جایگزین
تأثیرات منفی برای سازمان
«اهمالکاری شغلی» با تأثیرات منفی زیر بر سازمان همراه است:
کاهش بازدهی، تولید و فروش
عملکرد پایین کارمندان
پیشرفت کُند کارمندان و اشتیاق کم به یادگیری
بی‌توجهی به ضرب‌الاجل‌ها
کار کم کیفیت و یا افزایش خطاها
افزایش روحیه ضعیف و عدم همکاری
پنج اقدام آسان برای به حداقل رساندن «اهمالکاری شغلی»
بیشتر کارکنان برای به حداقل‌رساندن «اهمالکاری شغلی» به بیشتر از یک تکنیک نیاز خواهند داشت و مانند هر مهارت دیگری، نیاز به تعهد، زمان و تمرین دارد. موارد زیر، چند نکته کلیدی برای کاهش اهمالکاری شغلی هستند:
۱. مطمئن شوید که اهداف منسجمی را تعیین کرده‌اید
خود را مسئول تعیین اهداف منسجمی بدانید که نه تنها برایشان تاریخ مشخصی تعیین کرده‌اید، بلکه زمان دقیقی در روز و اقداماتی را در حوزۀ آن کار تعیین کرده‌اید. یک قدم جلوتر بروید و این هدف را با دوستانتان به اشتراک بگذارید تا شما را در مسیر درست نگه دارند.
۲. به دنبال حمایت و راهنمایی باشید
اهمال‌کارها می‌توانند دوستان اهمال‌کار خود را از مسیرشان دور کنند و همچنین افرادی را که فقط و فقط کارشان را انجام می دهند، شناسایی کنند. از دوستان غیراهمال‌کار کمک بگیرید و از آن‌ها راهنمایی بخواهید که چطور می‌توانند کارها را به آسانی و سر موعد انجام دهند.
۳. نسبت به مسائل واقعی واکنش دهید
آیا شما از آن دسته افرادی هستید که وقتشان را تلف می‌کنند و معاشرت در شبکه‌های اجتماعی را به موفقیت ترجیح می دهند یا مشکل واقعی شما فقدان اعتماد به نفس و مهارت برای انجام وظایف محوله است؟ آنقدر شجاع باشید که با مدیرتان گفت‌وگو کنید و با یکدیگر ریشۀ مشکلتان را پیدا کنید، شاید نیاز به چالش بیشتری دارید.
۴. تکنیک «پومودورو» را امتحان کنید
تکنینک «پومودورو»، سیستم مدیریت زمان است که شما را ترغیب می‌کند به روش خودتان کارها را جلو ببرید. با استفاده از این روش، روز به تکه‌های ۲۵دقیقه‌ای که بین‌شان وقفه‌های کوتاه وجود دارد، تقسیم می‌شود. به این فاصله‌ها Pomodoro می‌گویند. بعد از حدود چهار پومودورو می‌توانید حدود ۱۵ تا ۲۰ دقیقه استراحت کنید.
در این تکنیک، اولویت در انجام کارهای مهم است. به این معنی که به جای اینکه در پایان روز فکر کنید که کارها پیش نرفته و خودتان را بابت ساعت‌های از دست رفته سرزنش کنید، باید بدانید که شما تنها ۲۵ دقیقه برای انجام هرکاری فرصت دادید و پس از آن می‌توانید به سراغ کاری دیگر بروید. اینکه کدام کار باید اول و کدام یک آخر انجام شود نیز بستگی به خودتان دارد.
۵. کارتان را به مراحل قابل کنترل تقسیم کنید
پروژه‌های بزرگ، بدون داشتن راهنما و مسیری مشخص در نهایت طاقت‌فرسا خواهند بود. آن را به یک سری کارهای اصلی و اهداف موفقیت تقسیم کنید تا عزم و اراده لازم برای شروع و انجامشان داشته باشید. از گذاشتن بخش سخت پروژه به لحظه آخر اجتناب کنید که انرژی‌تان خیلی پایین آمده است. از همه مهم‌تر بدانید که چه زمانی از همکارانتان حمایت و کمک بگیرید، زمانی که بخشی از کار نقطه قوت اصلی‌تان نیست. آن‌ها هم زمانی دیگر به همین صورت از شما کمک می‌گیرند.
«اهمالکاری شغلی» لزوماً به معنی قصد و نیت بد نیست
مهم است که مدیران از کارمندان حمایت کنند تا آن‌ها از «اهمالکاری شغلی» اجتناب نمایند. به جای اینکه با اقداماتی آن‌ها را مجبور به این کار کنند. بیشتر مردم «اهمالکاری شغلی» دارند، به این خاطر که با نگرانی‌های زیادی مواجه هستند و یا مهارت لازم برای رفع این نگرانی را ندارند.
این نگرانی‌ها اغلب ناشی از خستگی، خود تردیدی یا ترس از شکست است که مدیران قوی باید علت‌های آن را پیدا کنند و به جای قضاوت و سخت‌گیری از آن‌ها حمایت کنند.
درک علت این مشکل، گام اصلی برای ایجاد عادت‌های جدید و سالمی است که نتیجه‌بخش هستند، اعتماد به نفس ایجاد می‌کنند و «اهمالکاری شغلی» را کنار می‌زنند و حاصل خوبی دارند.
انتهای پیام/
