نکات مهم در خصوص کابین آسانسور

به گزارش اخبار ساخته ها؛ کابین آسانسور محفظه ای است که جزئی از آسانسور بوده و مسافر، بار یا هر دو را در خود جای داده و به صورت عمودی حمل می نماید و در انواع نفربر، باربر، ویلچربر، خودروبر و برانکاردبر ساخته می شود. کابین آسانسور اتاقکی فلزی است که بین فضای ریل ها، توسط یک طناب فولادی (سیم بکسل) در داخل مسیری عمودی در حال حرکت است.

کابین آسانسور دارای کف برای ایستادن مسافران، دیواره هایی برای حفاظت از مسافرین یا بار، سقف و در بسیاری از موارد درب می باشد و باید در تراز هر طبقه توقف نموده و در حین ورود و خروج مسافر یا بار در آن حد تراز باقی بماند.

دو نکته در طراحی و ساخت کابین آسانسور:

• طراحی زیبا
• ایمنی مسافران

کابین آسانسور از سه قسمت عمده تشکیل شده است:

• چارچوب که اصطلاحا یوک نامیده می شود.
• سکو که مسافرین و یا بار بر روی آن قرار می گیرند.
• دیواره ها که به عنوان حفاظ بکار می روند.

یوک خود شامل سه بخش یوک بالا (cross-head)، یوک پایین (planker) و ستونهای کناری می باشد.

وجود درب برای کابین آسانسور طبق استاندارد اغلب کشورها اجباری است. نقش عمده درب کابین حفاظت از مسافرین است تا احتمالا با دیواره چاه به هنگام حرکت کابین برخورد نکنند.

در آسانسورهای کششی ممکن است سیم بکسل ها به طور مستقیم به شاسی متصل شوند و یا پس از پیچیدن به دور فلکه هرزگرد روی کابین یا زیر آن که به یوک متصل هستند، به کابین ارتباط پیدا کنند.

کفشک های لغزشی یا غلطکی در چهار گوشه کابین روی یوکها تعبیه می گردند تا کابین را در طول ریل های راهنما هدایت کنند. ساختار یوک نه تنها از نظر قدرت آن مهم است بلکه تنظیم آن باید به گونه ای باشد که از انحراف، به ویژه در هنگام استفاده از کفشکهای غلطکی مصون بماند.

ابعاد کابین آسانسور

ابعاد کابین آسانسور با توجه به سطح مورد نیاز بار یا نفر از جداول استاندارد استخراج می شود. در آسانسورهای خاص مانند خودروبر، برانکاردبر و یا ویلچربر، کابین جهت ورود تجهیزات به داخل آن دارای ابعاد خاصی است که باید رعایت شود. البته پیش از ساخت کابین باید ابعاد داخل چاه آسانسور کاملا بررسی و اندازه گیری شود سپس ابعاد نهایی کابین آسانسور محاسبه گردد.

حد فاصل بین بدنه کابین و سطح داخلی دیواره چاه آسانسور حداکثر ۵ سانتیمتر و حداقل دو سانتیمتر در اندازه گیری ها باید مدنظر قرار گیرد.وزن کلی کابین آسانسور را باید با توجه به قدرت موتور آسانسور تعیین نمود.

جنس کابین آسانسور

انتخاب جنس کابین آسانسور به نوع آسانسور، ظرفیت آسانسور، وزن مجاز کابین آسانسور، قدرت موتور آسانسور، شرایط منطقه و آب و هوا، در معرض نور خورشیدن بودن و… بستگی دارد.

به‌ طور مثال، وقتی نور خورشید به کابین آسانسور تابیده می‌شود به دلیل انعکاس نور از استیل استفاده نمی‌ شود. وقتی آسانسور باربری است، بهتر است برای کابین آسانسور استیل کار نشود چون آسانسور سنگین می‌شود. در مناطق شمالی و جنوبی کشورمان به خاطر رطوبت بالا حتما باید از استیل نگیر استفاده نمود.

گاهی جنس برخی از کابین‌های آسانسور، شیشه‌ای است. این نوع کابینها، کابینهای پانوراما نامیده می شوند.

اجزاء تشکیل دهنده کابین آسانسور

بدنه کابین از جنس ورق فولادی به ضخامت حداقل ۱٫۵ میلیمتر و کف و سقف آن حداقل ۲ میلیمتر می باشد. بدنه به صورت لته های به عرض ۳۰ تا ۴۰ سانتیمتر و به طول ارتفاع کابین ساخته، به یکدیگر پیچ و مهره می شوند. لبه لته ها حداقل به اندازه  ۳٫۵ سانتیمتر خم شده تا ضمن امکان پیچ و مهره نمودن آنها به یکدیگر باعث تقویت بدنه نیز شود. ارتفاع مفید کابین حداقل ۲ متر می باشد.

علت ساخت بدنه به صورت قطعات کوچکتر جهت امکان سهولت نصب و مونتاژ آن در داخل چاه و همچنین باز کردن و دمونتاز آن از داخل چاه می باشد. طبق استاندارد ۸۱- EN اروپا سقف کابین باید به نحوی ساخته شود که حداقل بتواند وزن دو نفر را بدون انحراف دائمی در آن تحمل کند.

کف کابین از ورق فولادی است که ممکن است جهت کاهش سر و صدا مقداری چوب نیز در آن بکار رود. روی کف جهت تزئینات داخل کابین از سنگ گرانیت، سرامیک و یا کف پوشش ضد خش و در کابین های خودرو بر از ورق آجدار استفاده می شود. بدنه کابین نیز با توجه به کاربری آسانسور می تواند از پوشش های MDF یا استیل روی تخته های نئوپان تزئین گردد.

مشخصات کابین آسانسور:

• ارتفاع درب کابین و همچنین ارتفاع مفید کابین بایستی حداقل ۲ متر باشد.
• کابین باید دارای روشنایی مناسب باشد.
• دیواره ها، سقف و بدنه و کفشک باید مقاوم و ضد حریق باشند.
• کابین باید مجهز به سیستم ایمنی (پاراشوت) مناسب باشد.
• دیواره ها، سقف و بدنه کابین می بایستی کاملا پوشیده باشد، بجز ورودی کابین، دریچه اضطراری و محل های تهویه هوا.

دیواره ها، کف، سقف و کفشکهای کابین مقاومت کافی در برابر نیروهای وارده در هنگام کارکرد عادی، عملکرد ترمز ایمنی (پاراشوت) و برخورد احتمالی روی ضربه گیرها را داشته باشند و نباید از موادی ساخته شده باشد که سریع آتش بگیرند.

هرچند که یک آسانسور از مجموعه ای از تجهیزات و قطعات فنی، مکانیکی، الکتریکی و الکترونیکی تشکیل شده است اما بخشی از آن که همیشه توسط کاربران دیده می شود کابین و درب های آسانسور است.

کابین آسانسور و تجهیزات تزیینی کابین شامل چه چیزهایی است:

• دیواره های کابین
• سقف کابین
• کف کابین
• آیینه کابین
• دستگیره داخل کابین
• پنل طبقات و صفحه نمایشگر طبقات
• موزیک و صدای گویای کابین
• درب های آسانسور

انواع کابین آسانسور از نظر درب کابین:

• کابین آسانسور با درب نیمه اتوماتیک تلسکوپی
• کابین آسانسور با درب تمام اتوماتیک تلسکوپی
• کابین آسانسور با درب تمام اتوماتیک سانترال
• کابین آسانسور بدون درب

نوع درب کابین آسانسور به صورت دولته، سه لته، چهارلته، اتوبوسی، سینوسی و ... نیز می باشد.

نکات مهم در ساخت کابین:

• ضخامت دیواره کابین حداقل باید ۱/۵ میلیمتر باشد.
• ضخامت سقف و کف کابین حداقل باید ۲ میلیمتر باشد.
• کف کابین باید غیر آتشزا بوده و سختی کافی در برابر فشار وارده توسط مسافر و بار را داشته باشد.
• داخل کابین باید در حالت ایستاده بطور دائم روشن باشد و در حالت استندبای هم با نور کم روشن باشد.
• دکمه های زنگ هشدار یا توقف اضطراری باید در محل پایین ترین دکمه در کابین باشد (در ارتفاعی برابر ۸۹ سانتیمتر نصب شود).
• بالاترین دکمه در کابین نباید ارتفاعی بیشتر از ۱۳۷ سانتیمتر از کف کابین داشته باشد.
• با توجه به استاندارد EN-81 اروپا بطور متوسط سطح لازم برای ایستادن یک نفر مسافر در داخل کابین ۰/۲۸ متر مربع می باشد.
• جز درب ورودی کابین، دریچه اضطراری و محل تهویه هوا، باقی باید کاملا پوشیده باشد.
• کابین باید در تراز هر طبقه متوقف شود و در زمان ورود و خروج مسافر و بار در تراز کف طبقه باقی بماند.

انتهای پیام/

منبع خبر: پایگاه خبری اخبار ساخته ها