ساخت تالار اشرف به دستور شاه عباس

به گزارش پایگاه خبری اخبار ساخته ها؛ تالار اشرف یکی از بناهای تاریخی اصفهان است که در دوره صفوی سکونت‌گاه پادشاه، و حرم سلطنتی بود و در دوران قاجار، خانه صارم‌الدوله (فرمانده نظامیان اصفهان) شد و سپس به انبار علوفه و اقامت‌گاه سربازان روسی تبدیل شد و روزگاری به اداره صحیه و سجل احوال، اداره معارف، اداره فرهنگ و هنر، اداره آموزش و پرورش، و اداره تشریفات استانداری تغییر کاربری داد.

کلمه «اشرف» باعث شده تا برخي ساختمان اين عمارت را به «اشرف افغان» نسبت دهند. اما مطالعات محققين و پژوهشگران بيانگر اين نکته است که «تالار اشرف» در زمان شاه عباس دوم ساخته شده و در عصر جانشين او شاه سليمان کامل شده است.

در محدوده تاریخی دولتخانه صفوی و در نزدیکی رکیب‌خانه، تالار تیموری، توحیدخانه و کاخ چهلستون قرار داشت و اکنون در غرب خیابان استانداری و در محدوده باغ استانداری اصفهان واقع است. این بنا به طور کامل با چوب بست ساخته شده بام آن مسطح بر پایه‌های بلند ضخیم پوشیده از طلا نهاده شده است.

این اثر زرنگار از لحاظ هنر تزئین و نقاشی و مقرنس‌های زیبا و گچبری و طاقهای متناسب ضربی جلوه و شکوهی خاص دارد.

بسیاری از خارجیانی که در روزگار صفویه و بعد از آن دوران به شهر اصفهان آمده‌اند تالار اشرف را بنائی نفیس، شکوهمند و زیبا توصیف کرده‌اند.

برخی از محققین نوشته‌اند در اوائل جنگ جهانی اول (۱۹۱۴ تا ۱۹۱۸ میلادی) تالار اشرف انبار علوفه بوده و بعد از آن یکی از واحدهای نظامی در آن مستقر شده است و در این زمان بوده است که گچبریها و نقوش زیبای کاخ را در زیر اندودی از گچ پنهان کرده‌اند.

در اواخر دوره قاجار، مرمت هائی در آن صورت گرفت و از ویرانی نجات یافت. پس از این تعمیرات بود که به اداره معارف وقت اختصاص یافت. بعد از دوران قاجار تعمیرات بیشتری در عمارت به عمل آمد و نقاشی هائی که از زیر گچ خارج شده بودند به وسیله استادکاران و نقاشان برجسته و هنرمند اصفهان ترمیم شدند.

در حال حاضر عمارت تالار اشرف یکی از بناهای بسیار معروف اصفهان است. این شهرت بیشتر به خاطر نقاشی‌های زرنگار و گچبریهای پرکار آن است.

عمارت باشکوه اشرف، دارای تالاری بزرگ در میانه بنا و اتاق‌های جانبی است. تالار اصلی دارای سقف قوسی بلند (چون سقف آسمان) با تزئینات بسیار نفیس مقرنس کاری و قطاربندی با پوشش زرنگار و گچ‌بری‌های رنگین و لاجوردی زیباست که در هیچ‌کدام از بناهای دوره صفوی همانند ندارد. در نقطه اوج سقف تالار مرکزی، شمسه‌ای گردان یا گردونه مهر با ۲۴ شعاع زرین، چشم را خیره می‌کند که در میانه یک شمسه بزرگ‌تر دوازده‌پَر و در دل مقرنس‌های زیبای پُرنقش و نگار می‌درخشد و منظومه‌ای از ستاره‌های منقوش بر مقرنس‌ها برگرداگرد این کانون تابنده حلقه زده‌اند.

این اثر در تاریخ ۱۵ دی ۱۳۱۰ با شماره ثبت ۱۰۶ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

انتهای پیام/