چالش های پیش روی صنعت کاشی و سرامیک

به گزارش اخبار ساخته ها؛ کاشی و سرامیک به عنوان یکی از محصولات مهم در ساخت و ساز و بازسازی مسکن همواره مورد توجه قرار داشته است. این صنعت از زمان هخامنشیان در ایران شروع به فعالیت کرده و بعد از اسلام در ایران به اوج شکوفایی خود رسید. در دوران قاجار اما این صنعت که تا مرز نابودی هم پیش رفته بود، با شروع عصر پهلوی مجددا فعالیت خود را با قدرت شروع کرد.

در زمان حال نیز ایران جزء بزرگ ترین تولید کنندگان و صادر کنندگان کاشی و سرامیک در دنیا است و در سال گذشته بیش از ۶.۵ درصد از کل صادرات جهانی را در اختیار داشته است. اگر از سال ۱۳۹۰ تولید و صادرات کاشی و سرامیک کشور را بررسی کنیم، متوجه می شویم که این بازار در ایران اشباع شده است و برای هرگونه توسعه سرمایه گذاری باید به بازارهای صادراتی رجوع کرد.

در سال‌های اخیر، کاهش قدرت خرید در بخش مسکن و به دنبال آن رکود در اجرای پروژه‌های عمرانی وساختمانی، صنعت کاشی و سرامیک را نیز با مشکلات فراوانی مواجه کرد، بطوری‌که ظرفیت‌های بازار نه تنها توسعه نیافته بلکه محدودیت‌های تازه‌ای نیز بر آن تحمیل شده است. طبیعی است که در این شرایط ایجاد رقابت باعث افزایش صادرات کاشی و سرامیک خواهد شد.

با افزایش بهای تمام شده بنا و زمین، در حال حاضر کاشی و سرامیک کمتر از یک درصد از بهای تمام شده ساختمان را تشکیل می‌دهد و با توجه به اینکه این محصول در زیبایی بنا ساخته شده، بسیار تاثیرگذار است، خرید محصولاتی با کیفیت بالاتر و ظاهر زیبا برای ساختمان‌سازان اهمیت بیشتری پیدا کرده است. سازنده اگر محصولی دو برابر قیمت خریداری کند، بهای تمام شده ساختمان افزایش چندانی پیدا نکرده ولی در ظاهر بنا تفاوت بسیار شایانی را به وجود می‌آورد.

با رقم خوردن این دو موضوع یعنی اشباع شدن بازار داخل و تمایل ساختمان‌سازان به استفاده از کاشی‌های باکیفیت بالاتر، شرکت‌های کاشی و سرامیکی در ایران حرکت خود را به سمت توسعه خطوط تولید خود برای ساخت محصولاتی با کیفیت بالاتر و ظاهر زیباتر آغاز کرده‌اند.

با بررسی بازار صادراتی ایران در این صنعت، متوجه خواهیم شد که ۷۳ درصد از صادرات ایران مربوط به کشور عراق است. در سال‌های گذشته به واسطه عدم ثبات سیاسی در این کشور و فعالیت‌های داعش بسیاری از شرکت‌های داخلی برای صادرات خود دچار مشکلات زیادی شده بودند اما با برقراری ثبات طی دو سال گذشته، میزان صادرات به عراق نیز افزایش پیدا کرده است.

پاکستان با ۵.۵ درصد رتبه دوم در مقاصد صادراتی کاشی و سرامیک ایران را داراست اما کاشی‌های با کیفیت بالاتر که در ایران تولید می‌شود، عمدتا راهی کشورهایی همچون آذربایجان، امارات، قطر و ازبکستان می‌شوند. باید به این نکته توجه کرد که صادرات صرفا به یک کشور خاص مانند عراق همواره ریسک را برای این صنعت بالا برده است چون اگر اتفاقات سیاسی یا اقتصادی مهمی (مانند جنگ مربوط به داعش در عراق) در کشوری که مقصد صادراتی است رخ دهد، لطمات زیادی به این صنعت وارد می‌شود.

بنابراین به نظر می‌رسد شرکت‌های کاشی و سرامیک فعال در ایران اگر در فکر بیشتر کردن حاشیه سود و کاهش ریسک خود هستند، باید به سراغ تغییر خطوط تولید خود برای تولید محصول با کیفیت‌تر حرکت کنند؛ زیرا ۷ کشور از ۱۰ کشوری که از مقاصد صادراتی ایران هستند، خریدار محصولات با کیفیت بالا بوده و تقاضایی برای کاشی‌های ارزان قیمت و البته بی‌کیفیت ندارند.

ظرفیت اسمی تولید ۱۴۰۰ کاشی و سرامیک در ایران ۷۲۰ میلیون متر مربع است اما تولید واقعی در محدوده ۴۵۰ میلیون متر مربع قرار دارد که این نشان‌دهنده فرسوده شدن خطوط و عدم استفاده از خطوط تولید قدیمی با کیفیت پایین توسط شرکت‌ها است.

انتهای پیام/