وال مش چیست و چه کاربردی دارد؟

به گزارش اخبار ساخته ها؛ در هنگام زلزله، احتمال تخریب دیوارها بسیار بالا است به طوریکه مهار نکردن دیوارها می‌تواند مقاومت سازه در برابر زلزله را تا حد زیادی کاهش دهد. از طرفی اگر حرکت دیوارها در هنگام زلزله کنترل نشود، آوار ناشی از تخریب آن‌ها می‌تواند خسارت‌های جانی و مالی گسترده‌ای را ایجاد کند. وال مش یکی از روش‌های مهار لرزه‌ای دیوار است که در چند سال اخیر مطرح شده و ضوابط آن نیز در آیین نامه و استانداردهای مرتبط مثل پیوست ششم استاندارد 2800 مطرح شده است.

وال مش چیست؟

وال مش نوعی وال پست است که به عنوان نگهدارنده دیوار اجرا شده و باعث می‌شود تا حرکت دیوارهای غیر سازه‌ای در هنگام زلزله مهار شود. در واقع استفاده از وال مش یا همان شبکه الیاف شیشه به عنوان راهکاری جدید برای مهار دیوارهای غیر سازه‌ای در برابر زمین لرزه است.

اجرای وال مش حتی در آیین نامه‌ مربوط به دیوارچینی یعنی پیوست ششم استاندارد 2800 نیز مورد تایید بوده و به جای وادار می‌توان از آن استفاده نمود. در اجرای آن، نوارهای مش فایبرگلس با فواصل منظم روی دیوار قرار گرفته و بر روی آن‌ها یک لایه پلاستر سیمانی یا گچی اجرا می‌گردد. وال مش باعث می‌شود تا دیوار استحکام خوبی در مقابل لنگر ایجاد شده ناشی از نیروی زلزله به دست بیاورد. به عبارتی می‌توان گفت این روش جایگزینی مدرن برای وال­ پست یا وادار است.

نحوه اجرای وال مش 

در نصب وال مش‌ها باید آن‌ها را در فاصله‌های مشخص روی دیوار نصب کنیم که این فاصله با توجه به نوع خاک پروژه، نوع بلوک، ارتفاع دیوار و عرض نوار توری وال مش مشخص شده و می‌تواند بین 80 الی 100 سانتی‌متر باشد.

پیش از نصب نوار الیاف شیشه یا توری فایبرگلس باید ابتدا دیوار را به طور کامل با آب خیس کنیم تا پلاستر گچی یا سیمانی به خوبی به دیوار بچسبد.

برای اجرای لایه اول پلاستر باید توجه کنیم که نوع پلاستر می‌تواند گچی یا سیمانی باشد که با توجه به این موضوع جنس الیاف شیشه نیز باید فرق کند. یعنی اگر  نازک کاری دیوار از جنس سیمان باشد مانند نمای سیمانی، الیاف شیشه باید از نوع مقاوم به قلیا (AR-Glass) بوده و اگر نازک کاری از جنس گچ باشد، از الیاف شیشه نوع E-Glass نیز می‌توان استفاده کرد.

پس برای اجرای وال مش ابتدا در مکان قرارگیری نوارهای الیاف شیشه یک لایه پلاستر گچی یا سیمانی، بر روی دیوار مرطوب به صورت پاششی اجرا شده و سپس توری فایبرگلاس در جای خود یعنی روی پلاستر و در فواصلی که از قبل مشخص شده قرار می‌گیرند. البته در بعضی موارد می‌توان توری وال مش را در سرتاسر دیوار اجرا نمود.

توجه کنید بر اساس پیوست ششم آیین نامه 2800، مقدار الیاف مورد نیاز با توجه به مشخصات آن در حالت استفاده به صورت نواری باید حداقل 100 گرم بر متر مربع و در حالت استفاده به صورت سرتاسری حداقل 50 گرم بر متر مربع (در هر سمت دیوار) باشد.

سپس برای اتصال بهتر باید روی توری‌ها نیز یک لایه از پلاستر مورد نظر که برای لایه زیری استفاده شد، پاشیده شود.

طبق پیوست ششم استاندارد 2800 در مرحله آخر برای مهار لبه‌های وال مش باید از پروفیل‌های نبشی برای اتصال وال مش به تیر و ستون استفاده کرد. در تصویر زیر جزئیات استفاده از نبشی در این روش نشان داده شده است.

نبشی‌ها به کمک چسب اپوکسی دو جزئی به تیر، ستون و سقف چسبانده شده و باعث اتصال وال مش به المان‌های سازه می‌شوند. همانطور که در تصویر هم مشخص شده نبشی‌ها باید در هر چهار طرف دیوار قرار بگیرند اما در صورت وجود حداقل 5 سانتی‌متر کفسازی در پایین دیوار نیازی به اجرای نبشی پایینی نیست چرا که توری باقی مانده از قسمت پایینی داخل کفسازی قرار می‌گیرد.

توجه داشته باشید توری‌های وال‌ مش باید در هر دو سمت دیوار و دقیقاً مقابل هم اجرا شوند.

مزایای وال مش

• از حرکت کردن خارج از صفحه دیوار، جلوگیری می کند.
• از ساختمان و سازه ها در برابر عوامل محیطی مخرب، محافظت می کند.
• قیمت مناسبی دارد. به گونه ای که 40 تا 60 درصد هزینه ها را در مقایسه با روش های سنتی، کاهش می دهد.
• بهترین جایگزین برای نگهدارنده یا وال پست های میانی است.
• با این نوع نگهدارنده، تمام وادارهای قائم، حذف می شوند.
• به هشتی گیرهای تقاطع دیوارها، نیاز ندارد.
• امکان اجرا در دیوارهای بدون وال پست
• عملکرد آن در تست های لرزه ای در مقایسه با نمونه های سنتی، بسیار بهتر بود. به همین دلیل، یا کلا از ترک خوردگی دیوار جلوگیری می کند و یا به شدت، آن را کاهش می دهد.
• سبک وزن است و نحوه نصب و اجرای ساده ای دارد. به همین دلیل، سرعت اجرایی آن در مقایسه با مدل های سنتی، بالاتر است.
• با انواع سازه های آجری، بلوکی، سیمانی، گچی و … سازگار است.
• در زمان نصب و اجرا به مهارهای افقی نظیر میلگرد بستر یا بست های فلزی و … نیاز ندارد.

انتهای پیام/