مدیریت دانش و هوش مصنوعی و الگوریتم‌های یادگیری ماشین

مدیریت دانش، شامل همه‌ی روش هایی است که یک سازمان، دارایی‌های دانشی خود را اداره می‌کند که شامل چگونگی جمع آوری، ذخیره سازی، انتقال، بکار گیری، به روز سازی و ایجاد دانش است، به عبارت دیگر مدیریت دانش، فرایند سیستماتیک و نظام‌‌مند کشف، انتخاب، سازماندهی، تلخیص و ارائه‌‌ی اطلاعات است؛ به گونه‌ای که شناخت افراد را در حوزه‌ی مورد علاقه بهبود ببخشد. مدیریت دانش، مدیریت صریح و سیستماتیک دانش حیاتی و فرایندهای مربوط به ایجاد، سازماندهی، انتشار و استفاده و اکتشاف دانش است. در واقع می‌‌توان گفت فرآیند مدیریت دانش از چهار مرحله تشکیل شده است: کسب، ذخیره، توزیع و استفاده از دانش که در مرحله کسب، موضوعات مورد مطالعه عبارتند؛ از یادگیری سازمانی، آغاز دانش، فرایند خلاقیت و تحول دانش و در مرحله ذخیره سازی، مشارکت‌ها با یک شخص، یک سازمان و یا زیرساخت‌های فناوری اطلاعات انجام می‌شود، در حالی که در مرحله توزیع، مطالعات در موضوعات ارتباط اجتماعی، جامعه تمرین و اشتراک از طریق فناوری اطلاعات متمرکز می‌‌شوند و سرانجام، در مرحله استفاده ما به شکل استفاده ظرفیت پویا و بازیابی و تحول دانش می‌پردازیم.

آنچه مشخص است این فرآیندها و مباحث مدیریت دانش در اصل یک مساله بنیادی در تمام علوم و دانش‌های نوین است و می‌توان با اجرای صحیح و دقیق در هر حوزه دانشی موفقیت هایی را به دست آورد، اما برای انجام این فراگرد دانشی باید ابتدا مفاهیم پایه‌ای را بررسی نمود، مثلاً؛ لازم است که بین «داده» و «اطلاعات» که کم و بیش القا کننده‌ی مفهوم دانش هستند، تفاوت‌های را آشکار نماییم. داده‌ها اولین سطح مدیریت دانش را تشکیل می‌دهند و در واقع اعداد، ارقام، نمودارها یا صفات ویژه اي هستند که از مشاهده، تجربه، یا محاسبه به دست آمده اند و به خودي خود تولید معنی نمی کنند. داده‌ها را می‌توان مواد خام و عناصر مورد نیاز براي تصمیم گیري و توسعه در فرآیندها به شمار آورد. در واقع داده‌ها رشته واقعیت‌های عینی هستند که به خودی خود تولید معنی نمی نمایند.

اطلاعات را نوعی پیام به شمار می‌آورند. پیام مورد نظر ما معمولاً به شکل اسنادی مکتوب یا به صورت ارتباطی شنیداری یا دیداری نمود می‌یابد. اطلاعات باید متضمن آگاهی و حاوی داده‌هایی تغییر دهنده باشد. واژه‌ی inform در انگلیسی به معنای «شکل دادن» و information نیز به معنی شکل دادن بینش و دید دریافت کننده‌ی اطلاعات است. اگر بخواهیم معنی واژه‌ی مورد بحث را دقیق‌تر روشن کنیم، باید بگوییم: «تنها گیرنده می‌تواند مشخص کند که دریافتی‌های او واقعاً اطلاعات بوده و او را تحت تأثیر قرار داده است». اطلاعات برخلاف داده‌ها، معنی‌دار هستند. داشتن ارتباط و هدف، ویژگی اطلاعات است و در گام نهایی به مفهوم دانش می‌باشد؛ «دانش» مخلوط سیالی از تجربیات، ارزش‌ها، اطلاعات موجود و نگرش‌های کارشناسی نظام یافته است که چارچوبی برای ارزشیابی و بهره‌گیری از تجربیات و اطلاعات جدید به دست می‌دهد. دانش، در ذهن دانشور به وجود آمده و به کار می‌رود

انتهای پیام/