دانشکده هنرهای زیبا دانشگاه تهران+ تصاویر

به گزارش خبرنگار پایگاه خبری اخبار ساخته ها؛ با موافقت وزارت فرهنگ و هنر وقت، در مهرماه 1319 هجری شمسی، دانشکده هنرهای زیبا، با نام «هنرکده»، در محل دبیرستان مروی شروع به کار کرد. پس از شهریور 1320 هجری شمسی، کارگاه های هنرکده به زیرزمین ناحیه غربی بنای دانشکده فنی (در محوطه دانشگاه تهران) منتقل شد و با نام «هنرکده»، با عنوان مدارس عالی، ضمیمه دانشگاه تهران شد و سپس به موجب قانون مصوب 29 فروردین 1328 هجری شمسی با نام «دانشکده هنرهای زیبا» به دانشکده های دانشگاه تهران اضافه شد.

پردیس هنرهای زیبا از هشت بلوک ساختمانی که عموماً از حجم های مکعب مستطیل یا ترکیبی از آنها می باشد، تشکیل شده است. این ساختمان ها پیرامون و یا بین حیاط ها قرار گرفته اند. همچنین این ساختمان ها توسط راهرویی سرپوشیده، با امتدادی در راستای محور طولی دانشگاه با یکدیگر در ارتباط هستند.

به علت شیب زمین، اختلاف سطح هایی بین ساختمان ها وجود دارد که با طراحی پله هایی در راهروی ارتباطی، علاوه بر تأمین دسترسی، از یکنواختی و طول زیاد آن کاسته شده است. سالن قضاوت معماری، نمایشگاه، سالن غذاخوری دانشجویان و استادان، اتاق استادان و بخشی از اتاق های اداری در ساختمان ضلع شمالی در سه طبقه طراحی شده است.

دانشکده هنرهای زیبا از مجموعهٔ کارهای است که دوبرول طراحی آن را در ۱۳۱۹ آغاز کرد و نخستین ساختمان‌هایش با اجرای شرکت سوئدی سنتاب در ۱۳۲۸ به بهره‌برداری رسید. این مجموعه مدرن‌ترین دانشکده در دانشگاه تهران و از آثار برجستهٔ سبک بین الملل در دورهٔ پهلوی اول است؛ چنان‌که آن را «ساختمانی عظیم و باابهت، با تناسبات کلاسیک و تجرید مدرن» و یادآور بناهای آدولف لوس و لوکوربوزیه دانسته‌اند.

برخلاف سایر دانشکده‌ها، نقشهٔ این دانشکده گسترده، نامتمرکز، و نامتقارن است، و «تبعیت فرم از عمکرد» در طرح بخش‌های گوناگون آن دیده می‌شود. از جملهٔ ویژگی‌های بناهای دانشکده سازهٔ بتنی، نمای سیمانی با خطوط مستقیم، پنجره‌های سرتاسری و سایه‌بان‌ها و قرنیزهای افقی و کشیده، و بام مسطح را می‌توان برشمرد.

انتهای پیام/